książka wilki eseje

 

 

 

 JAK POWSTAŁA KSIĄŻKA
“WILKI-ESEJE”?

Książka jest zbiorem dwudziestu siedmiu esejów poświęconych wilkom. Powstawała w okresie kilku ostatnich lat, przeważnie podczas wielodniowych wyjazdów, wędrówek, czatów w najróżniejszych miejscach Polski, które łączyło jedno – obecność wilków. Wybrana przez autora forma literacka pozwoliła nie tylko na przybliżenie wiedzy o tym drapieżniku ale i dała możliwość pójścia dalej – w sferę głębszych myśli, odczuwania, analizę i subiektywne spojrzenie tak na życie samych zwierząt jak i relacje człowiek (również autor) – wilk. Wybór zagadnień, sposób podania jak i sam styl tekstów umożliwia czytelnikowi popatrzenie na wilki z wielu różnych, niekiedy zaskakujących stron. Obok rozdziałów o wszystko mówiących tytułach – „Wygląd wilka”, Trop wilka”, „Wilcze menu”, „Taktyki łowieckie wilków”, „Rok wilka” znajdują się w książce i inne, choćby „Noc z wodą, ogniem i ciszą”, „Wilk a sumienie człowieka”, czy „Zaradność wilcza a jego wizerunek” świadczące o niekonwencjonalnym podejściu do tematu. Jest to też książka o pasji, o spełnianiu się marzeń, o barwnym i ciekawym życiu w bliskiej łączności z naturą.

„Wilki – eseje” oraz wydany w 2014 roku album fotograficzny „Idąc za wilkiem”, w zamyśle autora, dopełniają się i uzupełniają. O ile w wydaniu albumowym zasadniczym środkiem przekazu były obrazy, tak tu, obrazy są dodatkiem a istota zawiera się w tekstach. Obie pozycje łączy niewątpliwie duży ładunek pozytywnych emocji oraz indywidualne, konkretny przesłanie nie pozostawiające czytelnikowi wątpliwości w ocenie wartości i roli wilków w przyrodzie.

 

 

FRAGMENTY KSIĄŻKI „WILKI – ESEJE”

|

Zawilczone miejsca – dzikie kawałki przyrody, uprzywilejowane tą szczególną obecnością, dają nadzieję i szansę na przywrócenie właściwego miejsca każdej, żyjącej tam istocie. Jakie to genialnie proste. Jakby zrobić pstryk i …maszyna włączona, trybiki pracują, przekładnie przekładają, pompy pompują i cała materia inaczej zaczyna krążyć.

|

Łapa łapą, czy raczej ślad śladem – jednak na podstawie pojedynczych odcisków trudno jednoznacznie stwierdzić to, co najważniejsze, czyli w pełni zidentyfikować właściciela. Żeby mieć pewność potrzeba ciągu tropów o które łatwiej zimą, gdy leży śnieg, niż w innych warunkach. Wilki najczęściej poruszają się stosunkowo wolno, jeśli weźmiemy pod uwagę ich możliwości w ogóle.

|

Polesie. W swojej wędrówce za wilkami zatrzymuję się na pograniczu pól i ugorów we wsi Wólka Wytycka. Wiem przynajmniej, że nie muszę już szukać Polesia, ono jest tu w około.  Styczeń 2012 roku w niczym nie przypominał zimy. Bezśnieżny, z temperaturami oscylującymi koło zera był raczej przedłużeniem grudnia, który tylko niewiele różnił się od listopada.

|

Las z wolna staje się nieczytelny. Przestrzeń, jeszcze niedawno tonąca w mroku, ale jednak odbierana jako przestrzeń, teraz jest już tylko nieprzeniknioną czernią. Sosny, kołyszące się na tle nieba tworzą koronkowy, żałobny wzór, trochę złowrogi, choć wciąż bardziej zwiewny niż przytłaczający.

 

 

WILKI ESEJE

Wilki – eseje nie są tylko zbiorem tekstów
o samych wilkach, o ich funkcjonowaniu
w dzikiej przyrodzie ale także sięgają dalej…

ZAMÓW KSIĄŻKĘ